Teu pati dipikiran. Nyimas ngaleupaskeun dua sendal capitna, sukuna diteueul-teueulkeun kana kékéséd nu garing, tuluy bus ka jero imah sanggeus saméméhna ngonci ti jero.
Golédag gigireun orok beureum nu tacan sabulan aya di alam dunya. Awak Nyimas nyaréri kénéh, lalinu, tilu jaitan teuing leuwih waktu réngsé ngaheujeun si jabang bayi. Leumpang gé kawas nu léléngkah halu sakapeung mah. Uyuhan ku kituna mah, ngawulaan sorangan ti réngsé lahiran téh. Ti mimiti ngurus orok, nyeuseuh, popoé, ngaléot tepika ngawulaan kadaharan ogé ku sorangan. Sakali-kali éta ogé lanceukna nu sarua ripuh ngurus budak sapopoéna, nepungan. Tuluy mantuan. Tapi tara kungsi lila, ukur memenitan.
Nyimas dumuk di kontrakan, teu boga imah. Salakina gawé di pabrik tékstil nu cenah moal lila deui bangkrut. Tiap poé balikna burit, anakna nu cikal nu umurna can panceg lima taun, can bisa kaarah gawé mun sakalieun indungna nitah meuli uyah ka warung ogé.
Jarum pondok museur kana angka sapuluh waktu Nyimas ngeukeupan orok nu ngagebra. Salakina réngsé Isya disalampeur babaturanna. Diajak gapléh. Saenyana Nyimas keuheul nataku, teu kira-kira salakina indit ninggalkeun manéhna katilu anaknna di imah kontrakan nu kacaritakeun loba jurig.
Séak … angin nyéak. Nyimas ngarénjag. Naha aya angin ka jero imah, sakitu rérégan nutup, malah liang angin di luhur jandéla jeung panto ogé geus rapet ditutupan ku koran. Najan teu tarik, kana puhu ceuli Nyimas atra sora nu seuri, nyikikik. Siga sora awéwé. Nyimas reuwas. Ceulina rancung-rancung waktu kadua kalina sora nu nyikikik téh aya deui. Nu kadua mah, rada lila, aya kana sababaraha detikna. Puringkak, bulu punduk Nyimas muringkak. Awakna dakdumadak ngeleper, tapi satekah polah nahan rasa sieun nu mimiti nyaliara. Geuwat cengkat tina kasur nu ngahaja diamparkeun tiap peuting di tengah imah. Ngarawu orok tuluy gagancangan blus ka kamar. Panto dikonci pageuh ti jero. Orok digolérkeun di gigireun lanceukna nu keur kérék.
Panon Nyimas teu daék peureum, pikiranna masih museur kana sora nyikikik tadi. Teu bisa dipastikeun dimana éta sora, tapi Nyimas ngarasa sora nu pikasieuneun éta téh datangna ti rohangan tukang, tukang pisan, juru pisan … nyaéta pernahna ti jero cai. Nya, Nyimas yakin ti dinya. Menit-menit ka hareupna karasa lila, ras Nyimas inget kana caritaan tatangga waktu dua bulan katukang anyar nyicingan ieu imah, cenah mah di imah kontrakan ieu nu lega ku rohangan téh, didumukan ogé ku loba mahluk salian manusa. Matakna harga kontrakan imah téh kaitung murah. Nurutkeun béja deui, unggal nu kungsi nyicingan imah ieu, kabéh gé kungsi ngarasakeun ayana bangsaning jurig di dieu. Wallahualam… Nyimas teu pati percaya. Keur dirina nu harita bulan alaeun, manggih kontrakan nu murah téh leuwih penting tibatan ngadéngé nu teu pararuguh jeung bangun nu pamohalan. Lain teu percaya ka bangsa nu kitu, tapi embung kaganggu ku béja-béja nu can pasti.
Cikikik, sora nu nyikikik téh disada deui. Puriding, Nyimas muriding. Awakna ngadarégdég. Orok dikeukeupan pageuh. Nyimas yakin ayeuna mah, éta sora kunti. Kuntilanak. Mahluk nu cenah jurig awéwé nu buukna panjang ngarambueuk, beungeutna ruksak pikasieuneun, papakéanana daster bodas kuleuheu. Nyimas gé karék inget, tadi manéhna ka cai pikeun miceun getih tina bagéanna nu kagetihan. Nyimas enya-enya poho kana caritaan Téh Ana, lanceukna nu sababaraha kali geus pangalaman orokan.
“Kadé Nyi… ulah wani-wani ngumbah getih saentasna langit hideung,” pokna peupeujeuh. “Kajeun teundeun heula wé, buntelkeun... keun isuk deui wé ari panonpoé geus bijil, kakarék beresihkeun.”
“Bisi dicokcrok ku kunti nya, Téh?”
Nyimas gé karék inget, imah kontrakan ieu, bagéan rohangan tukang jeung imah tatangga nu nukangan, ukur diwatesan ku susukan. Ceuk béja, di susukan kunti resep kekeceprekan ari poé geus ingkah, komo deui disampakkeun getih ti nu hudang ngajuru. Inget kadinya, Nyimas beuki pageuh ngeukeupan orokna.
Jam dinding di tengah imah disada sabelas kali. Salaki Nyimas nu mimindengna mah polahna kawas budak ngora, can kénéh mulang. Antara rasa keuheul jeung sieun, pagalo dina jero dada. Nyimas murungkut nyuksruk kana awak orok beureum nu leutik. Tina awakna nu begang nu dibungkus ku baju daster nu lalayu sekar, tina pinarepna nu tumawon, barijil késang badag késang lembut. Sabisa-bisa Nyimas ngagerendengkeun kalimah ampuh pikeun ngusir kunti nu bisa waé nyampeurkeun, tapi dakdumadak biwirna hésé deui éngab. Dada Nyimas turun naék, satekah polah nyinglarkeun rasa sieun nu mingkin nyaliara. Rarasaanana, sora nu nyikikik téh disada deui, ayeuna mah lain ti jero cai, tapi beuki deukeut, beuki deukeut baé.
“Nyimas… nyaring atuh!” ti luar, salakina ngagentraan. “Naha tengah imah beut dipoékan? Tara-tara ti sasari! Hurungkeun atuh!”
Nyimas kerung. Rarasaan manéhna teu mareuman lampu nu dimaksud. Pegat meureun, pikirna.
“Nyimas… geuwat buka atuh!” salakina ngagorowok ti tepas hareup, leungeunna eureun ngagedoran panto. “Yeuh Akang mawa maratabak paméré si Adung!”
“Enya Kang… sakedap,” témbal Nyimas bari menerkeun kancing daster nu muka. Bari ngararasakeun peurih dina bagéan awakna urut ngaheujeun si jabang bayi, ngojéngkang tina dipan butut, tuluy muru gagang panto. Bray panto kamar muka. Bener ceuk salakina, rohangan tengah imah téh pareum padahal Nyimas teu rumasa mareuman. Karék gé rék ngaléngkah tina lawang panto, bari leungeunna cupu-capa kana témbok néangan stop kontak, najan poék rohangan tapi panon Nyimas awas kénéh.
Dina luhur kasur kapuk ipis di tengah imah, nyampak aya nu keur nanghunjar. Awéwé buuk panjang ngarambueuk, beungeutna ruksak. Pakéanna nu bodas kuleuheu kawas daster. Barang nempo Nyimas nu ngarénjag, nu keur nanghunjar dina kasur kapuk téh nyikikik. Pikasieuneun.
Ti luar, sora salaki Nyimas gegeroan deui, kana sababaraha kali. Tapi saeutik gé teu tepi kana ceuli. Nyimas geus teu kaburu inget deui nanaon, kaburu teu inget di bumi alam.***
Cililin, 28 Pebruari 2014
http://mangle-online.com/pidangan/perelean/1399341889
ayam sabung
ReplyDelete